piątek, 29 lutego 2008
Pustynia
Pustynia odbiera Ci powoli wszystko. Najpierw odbiera Ci pychę, potem zmartwienia i obłudę. Czas staje się tu odrealniony. Zawieszony w przestrzeni bez kresu i zatopiony jakby w Tobie. Na pustyni cały kosmos jest zredukowany do kilku elementów. Jest piasek, słońce i gwiazdy nocą. Pomiędzy Tobą a Bogiem nie ma niczego.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
2 komentarze:
I szukasz oazy...
Dzięki za komentarz:)
Zapraszam komentowania.
Prześlij komentarz