piątek, 29 lutego 2008

Pustynia

Pustynia odbiera Ci powoli wszystko. Najpierw odbiera Ci pychę, potem zmartwienia i obłudę. Czas staje się tu odrealniony. Zawieszony w przestrzeni bez kresu i zatopiony jakby w Tobie. Na pustyni cały kosmos jest zredukowany do kilku elementów. Jest piasek, słońce i gwiazdy nocą. Pomiędzy Tobą a Bogiem nie ma niczego.

2 komentarze:

Kate pisze...

I szukasz oazy...

tereska pisze...

Dzięki za komentarz:)
Zapraszam komentowania.